Με μια δηκτική αλλά απολύτως ρεαλιστική παρατήρηση, ο Τηλέμαχος Μπεριάτος περιγράφει την κατάσταση του ελληνικού οδικού δικτύου – με εξαίρεση τους σύγχρονους αυτοκινητόδρομους – ως ένα τοπίο γεμάτο ελλείψεις, κινδύνους και παραλείψεις που απαιτούν άμεση και σοβαρή κρατική παρέμβαση.
Ο ίδιος συνοψίζει την εικόνα με την πικρή διατύπωση πως παντού θα έπρεπε να υπάρχει σήμανση: «Προσοχή, Άνθρωποι εκτελούν έργα», υπονοώντας ότι η κακοτεχνία, η εγκατάλειψη και η προχειρότητα δεν είναι ατυχήματα της στιγμής, αλλά αποτέλεσμα ανθρώπινων επιλογών και αδιαφορίας. Μάλιστα, σημειώνει ότι μια τέτοια «προειδοποίηση» θα μπορούσε να προστατεύσει όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τη φύση και τα ζώα, τα οποία συχνά γίνονται θύματα αυτής της ανευθυνότητας.
Πέρα από την ευθύνη του οδηγού να προσαρμόζει τη συμπεριφορά του στις καιρικές και κυκλοφοριακές συνθήκες, ο Μπεριάτος τονίζει ότι απαιτείται ουσιαστική δράση από την πολιτεία: βελτίωση της χάραξης δρόμων, τοποθέτηση στηθαίων, σωστή και επαρκής σήμανση, συντήρηση του οδοστρώματος. Οι ελλείψεις αυτές, όπως καθημερινά αποδεικνύεται με τραγικό τρόπο, κοστίζουν ζωές.
«Δεν μπορεί η πολιτεία και ο Νόμος να ελέγχουν και να τιμωρούν μόνο τους οδηγούς», επισημαίνει, «χωρίς να ελέγχουν τους δικούς τους μηχανισμούς και ενέργειες». Στο πλαίσιο ενός πραγματικά ευνομούμενου κράτους, όπως σημειώνει, θα έπρεπε όσοι παραλείπουν στοιχειώδη καθήκοντα να ελέγχονται αυτεπάγγελτα, αντί οι πολίτες να καταφεύγουν συνεχώς στον εισαγγελέα για τα αυτονόητα.
Κλείνοντας, ο Μπεριάτος αναδεικνύει μια πικρή πραγματικότητα: ακόμη και η δικαιοσύνη, πολλές φορές, αποδεικνύεται ανεπαρκής ή δέσμια της ελληνικής ιδιαιτερότητας, σε τέτοιο βαθμό που χρειάζεται – όπως σημειώνει σκωπτικά – «μια άλλη, κατά προτίμηση ανεξάρτητη, ίσως δυστυχώς και ξένη υπηρεσία» για να ελέγχει την τήρηση των βασικών υποχρεώσεων του κράτους.
