Ζούμε σε έναν τόπο με μακρά δημοκρατική παράδοση, όπου οι θεσμοί της αυτοδιοίκησης έχουν ως σκοπό να υπηρετούν τον πολίτη – όχι να τον επιπλήττουν. Κι όμως, φαίνεται πως κάποιοι το ξεχνούν. Συγκεκριμένα, ένας αυτοδιοικητικός πρόεδρος τοπικής κοινότητας του νησιού μας, παρασυρμένος ίσως από την εύκολη προβολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις συχνές φωτογραφίσεις στο πλευρό του δημάρχου,και του βουλευτή έχει αρχίσει να πιστεύει πως είναι κάτι περισσότερο από αυτό που πραγματικά είναι.Είναι λυπηρό να βλέπουμε θεσμικούς εκπροσώπους να παρερμηνεύουν τον ρόλο τους, θεωρώντας πως η εγγύτητα με τη δημοτική αρχή τους δίνει το δικαίωμα να λειτουργούν ως τιμητές των πάντων.
Ο πρόεδρος τοπικής κοινότητας δεν είναι “βασιλιάς” ούτε λογοκριτής της δημόσιας ζωής. Όταν καταφεύγει σε ρατσιστικούς ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς απέναντι σε πολίτες που απλώς ασκούν κριτική, όχι μόνο ξεπερνά τα όρια του θεσμικού του ρόλου, αλλά και εκθέτει τον ίδιο και τη δημοτική αρχή που (συχνά) σιωπά.Ο ρόλος της αυτοδιοίκησης είναι να ενώνει και να λειτουργεί με διαφάνεια, σεβασμό και θεσμική υπευθυνότητα. Όχι να δημιουργεί τοπικούς «μονάρχες» με διαδικτυακό σκήπτρο και εριστική διάθεση.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρατηρούν πως εμφανίζεται σαν άτυπος εκπρόσωπος του Δημάρχου – ή, το πιο πιθανό, νομίζει ότι είναι. Δεν έχει θεσμική ιδιότητα που να του το επιτρέπει, μα συμπεριφέρεται σαν να έχει πάρει εργολαβικά την υπεράσπιση της εξουσίας, επιτιθέμενος σε πολίτες, ειρωνευόμενος δημοσίως και προσβάλλοντας με ρητορική διχασμού.
Ο ρόλος του προέδρου δεν είναι να λειτουργεί ως ηχώ του δημάρχου. Δεν εξελέγη για να παριστάνει τον φρουρό της εξουσίας. Η κοινότητα που τον εξέλεξε έχει ανάγκη από λύσεις, έργο και υπευθυνότητα – όχι από διαδικτυακά ξεσπάσματα και αλαζονικές τοποθετήσεις.
Αν πράγματι οραματίζεται βουλευτική καριέρα, καλό θα ήταν να θυμάται πως οι πραγματικοί εκπρόσωποι του λαού δεν χτίζουν καριέρες με ειρωνείες και ύφος εξουσίας, αλλά με σεμνότητα και συνέπεια.
Η δημοκρατία αντέχει την κριτική. Εκείνοι που δεν την αντέχουν, ίσως πρέπει να ξανασκεφτούν για ποιον λόγο βρίσκονται σε δημόσια θέση.
Με τον τρόπο που σχολιάζει και επιτίθεται σε πολίτες που ασκούν κριτική στη δημοτική αρχή, δίνει την εντύπωση ότι νομίζει πως είναι… ο βασιλιάς του νησιού – ένας “κυρίαρχος” υπεράνω θεσμικών ορίων και δημόσιου διαλόγου.
Στον τόπο μας, η τοπική αυτοδιοίκηση θα έπρεπε να είναι χώρος προσφοράς, συνεργασίας και σεβασμού προς τον πολίτη. Αντ’ αυτού, παρακολουθούμε τον πρόεδρο μιας τοπικής κοινότητας να φέρεται σαν να κυβερνά βασίλειο – να σχολιάζει τους πάντες και τα πάντα, να ειρωνεύεται δημόσια όσους ασκούν κριτική στη δημοτική αρχή και να υιοθετεί λόγο που συχνά ξεφεύγει από τα όρια της θεσμικής ευπρέπειας.
Ο Πρόεδρος που Νόμισε ότι Είναι Δήμαρχος… ή και Κάτι Παραπάνω
Όπως ακούγεται, ο συγκεκριμένος πρόεδρος δεν περιορίζεται στα του χωριού του.Με φανερή αλαζονεία και μια διάθεση να “τιμωρεί” όποιον διαφωνεί με τις απόψεις του ή ασκεί έλεγχο στον δήμαρχο, λειτουργεί περισσότερο σαν άτυπος εκπρόσωπος τύπου της δημοτικής αρχής, παρά σαν ουδέτερος, θεσμικός εκφραστής της κοινότητάς του.
Το χειρότερο είναι ότι οι παρεμβάσεις του δεν σταματούν στην πολιτική άποψη. Περιλαμβάνουν ειρωνείες, προσωπικές επιθέσεις και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ρατσιστικό λόγο που δεν έχει καμία θέση ούτε στην τοπική κοινωνία, ούτε σε κανένα δημόσιο αξίωμα.
Για να το πούμε απλά: νομίζει το μπόι του πως είναι πολύ ψηλά – αλλά το ύψος μετριέται με ήθος, σεβασμό και πολιτική ποιότητα. Όχι με likes, φωτογραφίες και απαξίωση των συμπολιτών.
Αν όντως επιθυμεί να πολιτευτεί σε εθνικό επίπεδο, ας το κάνει με σεβασμό προς τον δημόσιο διάλογο. Οι δημότες κρίνουν, βλέπουν και δεν ξεχνούν. Κι όσοι “ανεβαίνουν”, χωρίς να έχουν πρώτα σταθεί με σεμνότητα στη βάση, πολύ συχνά… πέφτουν με θόρυβο.
