Της Ιωάννας Σκλαβενίτη
<<Η ποίηση είναι σκέψεις που αναπνέουν και λέξεις που καίνε>>.
‘’Edgar Allan Poe ‘’
ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΚΚΥΛΙΑ ΕΠΕ
Η παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευση της ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το Φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης, τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε άλλες χώρες.
Ο Κώστας Στεργιόπουλος ποιητής, μελετητής της ποίησης και πρόεδρος τότε της Εταιρείας Συγγραφέων, λαμβάνει την εισήγηση.
Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία, καθώς πρόκειται για την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως με το σκοτάδι.
Ήταν το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά, όπου έγινε ο πρώτος εορτασμός της Ημέρας Ποίησης.
Το 1999, ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού την ανακήρυξη της 21ης Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Ακολουθούν 5 ποιήματα για να τιμήσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης:
1. Στην ύλη εισχώρησα ουρλιάζοντας- Νίκος Καρούζος
Δυο θάλασσες με κυνηγούν: η ζωή και ο θάνατος
Δυο ρεύματα π’ ανάθεμά τα στην καρδιά μου…
Ψάχνω για να βρω μέσ’ στο σκυλοπιωμένο κεφάλι μου
/δεύτερη κτητική αντωνυμία/
δε βρίσκω- νοημοσύνη. Δε μαρμάρωσα τίποτα.
Να παίξουμε τους άνεμους
να παίξουμε γλυκά τους κολασμένους.
Τι βρέφος ηδυνόμενο το ποίημα κι ο φουκαριάρης ο Ιησούς
μ’ ένα πορτοκαλένιο σωβρακάκι
κρεμιέται κάθε χρόνο στα έαρα.
Η τέχνη μας: η φρικτότερη του εγώ μεταμφίεση.
2. Ταξίδι από τη Δαμασκό- Περίανδρος Παπανικολάου
Όπως ο Αύγουστος δρόσισε γλυκά
σ’ αυτόν το δρόμο που σε ρίξαν οι θεοί
έφυγε το κάμα το πολύ και η φωτιά
κουράγιο βρήκες για ταξίδι σ’ άλλη γη.
-Πες μου, ταξιδευτή, αν ο αέρας είν’ γλυκός
στο πεζοδρόμιο (που πλάγιασες), αν κόπηκε η πείνα
αν σού’ σβήσε την δίψα της αλμύρας ο πνιγμός.
Αν είναι τα απογεύματα χρωματιστά, όπως εκείνα
στην πατρίδα που’ καψαν
αν έτσι θα είναι
στην πατρίδα που θα πας.
Κι ένα χαρτί συνοδοιπόρε
ταξιδευτή μου
να λέει ποιος είσαι…
Γιατί δεν είσαι το παιδί
που έκλαιγε
έπαιζε
γελούσε
στα στενά της Δαμασκός.
3. Άνοιξη- Γιώργος Δάγλας
Σκοτεινιάζει στα δέντρα
και περνάνε γρήγορα μηχανές.
Είναι η γη.
Είναι φωτορεπόρτερ ριγμένοι στα πηγάδια,
και τα σαρκοβόρα φυτά των αντλιωρών.
Είναι πουλιά με πατερίτσες
και το θρόισμα των νυχτικών.
Είναι που ξημερώνει
καθώς το φιλί και το νερό
Είναι ο ήλιος… έρχεται.
Ησυχάστε.
4. Θα σας περιμένω- Μιχάλης Κατσαρός
Θα σας περιμένω μέχρι τα φοβερά μεσάνυχτα
αδιάφορος-
Δεν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.
Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου
ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες.
Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος
χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.
Πίσω από τον χάρτινο κήπο σας
πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας
εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη
ο άνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες
μάταιοι λόγοι.
Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία.
5. Υπήρξε Καιρός- Ντύλαν Τόμας
Υπήρξε καιρός που χορευτές με το ξεφάντωμα τους
Σε χαρωπές παιδιάστικες συνάξεις
Τα βάσανα τους αλαφρώναν
Υπήρξε καιρός που μπορούσαν να κλάψουν με βιβλία.
Όμως ο χρόνος έβαλε το σαράκι του στο πέρασμα τους.
Τώρα είν’ αβέβαιοι κάτω από την αψίδα τ’ ουρανού.
Ότι για πάντα άγνωστο θα μείνει
Είναι το βεβαιότερο σ’ ετούτη τη ζωή.
Κάτω απ’ τα ουράνια σημεία, ο δίχως άκρα
Έχει τ΄αγνότερα χέρια και σαν τ’ άκαρδο στοιχειό
Απλήγωτο στη μοναξιά του, ο τυφλός καλύτερα βλέπει.
