Ένα μεγάλο συγγνώμη που οφείλουμε !
Γνώρισα τη πρώην, διότι έτσι πλέον θα αναφέρεται η καταξιωμένη μουσικός συνεχιστής της κεφαλληνιακής μουσικής παράδοσης, Ματούλα Φιοράτου, στο Ωδείο Αθηνών. Στην ακαδημία με τους μεγαλύτερους καταξιωμένους δασκάλους και καλλιτεχνες. Συνεργάστηκα μαζί της και με το τμήμα ελληνικής μουσικής, στο οποίο συμμετείχε στη παραδοσιακή ορχήστρα. Μια εξαίρετη γνωριμία. Μαζί παρουσιάσαμε οπερέτες, συναυλίες μπροστά σε κοινό αλλά και σε καταξιωμένα στελέχη του κράτους και της εκκλησίας.
Οι λίγες φορές ήταν αυτές. Οι περισσότερες, ήταν όταν παρακολουθούσα τις δικές της εκδηλώσεις με τον Χρήστο Τσιαμούλη, με την αθηναϊκή Μαντολινάτα, με το Ωδείο Αθηνών. Ύστερα, έμαθα ότι αυτή η καταξιωμένη μουσικός διδάσκει στο πολιτιστικό σωματείο Αδελφότητα Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά μαντολίνο και κιθάρα και διευθύνει τη μαντολινάτα.
Παρόλο που είμαστε συντοπίτισσες η γνωριμίας μας, ξεκίνησε μέσα στον χώρο της τέχνης. Εκεί σε θαύμασα και σε άκουσα. Στην Αδελφότητα ως μέλος του χορευτικού, βρεθήκαμε ξανά μαζί στις παρουσιάσεις του συλλόγου.
Και αυτές τις ημέρες, μαθαίνω την τεράστια αδικία, την οποία υπεστης, ως άνθρωπος, ως νέα μητέρα και κυρίως ως καλλιτέχνης.
Να ξεκινάς τα μαθήματά σου με τη νέα σεζόν στην αδελφότητα, χωρίς να σε έχουν προσλάβει με την προσδοκία ότι θα γίνει ξανά ο διορισμός σου.
Δεν ήξερες ότι δεν μπορούν να σε προσλάβουν δύο μήνες πριν την γέννα. Σε έβλεπαν να κάνεις τα μαθήματα. Δεν ήξεραν ότι είσαι έγκυος; Και αν δεν το ήξεραν γιατί δεν σε προσέλαβαν από τον Οκτώβριο; Άραγε οι υπόλοιπες δύο δασκάλες εργάζονταν και αυτές χωρίς να έχει γίνει η πρόσληψη τους ή μόνο σε σένα συνέβη αυτό; Και σε κάθε περίπτωση, επειδή δεν γνώριζες, γιατί η διοίκηση της Αδελφότητας, αποφάσισε να βγάλει ανακοίνωση για νέα πρόσληψη ;
Όχι, δεν γράφει κάπου προσωρινή πρόσληψη, ούτε ότι θα επιστρέψεις. Ούτε προσφέρθηκε κάποιος άλλος να σε αντικαταστήσει προσωρινά. Ίσως η συνάδελφος σου. Ίσως κάποιος άλλος εθελοντής. Άλλωστε ο σύλλογος αυτός σημαίνει δίνω όχι ζητώ.
Γιατί στην πρώτη ανακοίνωση των τμημάτων φαίνεσαι ως διδάσκουσα όμως; Ποιος σε ξέχασε; Ποιος δεν σε ενημέρωσε; Μήπως ευθύνεται εσύ που δεν ρώτησες; Μήπως που δεν ενημερωσες;
Οτιδήποτε και να συμβαίνει, ήσουν εκεί και διδασκες. Με τίνος την άδεια;
Πολλές ερωτήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ζήτησες ποτέ να φύγεις. Ότι τόσα χρόνια που διδάσκεις ποτέ δεν δημιουργήθηκε τέτοιο πρόβλημα. Ούτε στην προηγούμενη εγκυμοσύνη σου. Αυτή τη φορά όμως, φαίνεται ότι αποχαιρετάς. Και σίγουρα όχι μέχρι τον Ιανουάριο που μπορείς και ζήτησες να επιστρέψεις.
Για περισσότερο, για “κάμποσο χρόνο”.
Δεν ξέρω αν σου ζήτησαν συγγνώμη, αν το έκαναν.
Εγώ αισθάνομαι την τιτάνια ευθύνη να ζητήσω ως μέλος αυτού του συλλόγου. Γιατί δεν ζήτησες να φύγεις, και βρέθηκες να φεύγεις. Γιατί είχες διδαχτεί από τους μεγάλους καλλιτέχνες που έμεναν μαζί μας στο Ωδείο, στο Μέγαρο, στη Λυρική, χωρίς να πληρώνονται.
Δυστυχώς η δική μου συγγνώμη είναι πολύ λίγη. Γιατί περισσότερη είναι η ντροπή μου. Και αυτή είναι μικρή, απέναντι στην θλίψη μου. Σου ζητώ συγγνώμη που δεν ήξερα ως γυναίκα πως ανήθικα, βρέθηκες να απολογείσαι. Σου ζητώ συγγνώμη γιατί τα λογιστικά χαρτιά δεν θα το πουν ποτέ. Ντρέπομαι ως μέλος του συλλόγου για αυτό που έγινε. Και τέλος, νιώθω μεγάλη θλίψη ως μουσικός απέναντι στο έργο σου.
