Μήνυμα του ΙΚΙ με αφορμή την παγκόσμια σύνοδο για την κλιματική αλλαγή(COP 30) Mutirão
Το περασμένο δεκαήμερο (10-21 Νοεμβρίου),στο πλαίσιο της σύμβασης του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, η παγκόσμια κοινότητασυναντήθηκε στην Αμαζονία (Βραζιλία) για 30ηφορά. ( COP 1995-2025).
Στις 18/11/2025, η βραζιλιάνικη προεδρία της COP30 (Διάσκεψης των Μερών) παρουσίασε ένα σχέδιο συμφωνίας με τίτλο «Παγκόσμιο Mutirão: Ενώνοντας την ανθρωπότητα σε μια παγκόσμια κινητοποίηση κατά της κλιματικής αλλαγής». Το Mutirão (Μουτιράο) στην κουλτούρα των ιθαγενών της Βραζιλίας δεν είναι απλώς συνεργασία, είναι μια κοινή συλλογική προσπάθεια, ένας κοινός αγώνας για την επίλυση ενός προβλήματος στη βάση τηςαλληλεγγύης. Οι εργασίες της συνόδου έλαβαν χώρα στη πόλη Μπελέμ του Αμαζόνιου, όπου εκπρόσωποι από 200 κράτη του πλανήτηπροσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενοτου θερμοκηπίου και την άνοδο τηςθερμοκρασίας.
Η μέση θερμοκρασία του πλανήτη μας είναι σήμερα 1,37 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη ,από ό,τι την προβιομηχανική εποχή με προοπτική να ξεπεράσει το κρίσιμο όριο των 1,5 βαθμών. Οστόχος της Συμφωνίας του Παρισιού (l’ accordde Paris 2016), ήταν η άνοδος της θερμοκρασίας να κρατηθεί κάτω από 2 βαθμούς και να γίνειπροσπάθεια να μη ξεπεράσει τους 1,5 βαθμούς Κελσίου (έως το 2100), σε σχέση με τηνπροβιομηχανική εποχή. Ωστόσο, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του ΟΗΕ (UNEP), είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο στόχος αυτόςθα ξεπεραστεί μέσα στα επόμενα 10 χρόνια !..
Στα νησιά μας τα θέματα αυτά δεν έχουν καμιάσημασία και δεν αποτελούν αντικείμενο δημόσιας συζήτησης παρόλο που οι εθνικές πολιτικές είναι θεωρητικά ευθυγραμμισμένες με εκείνες της ΕΕ οι οποίες θεωρούνται οι αυστηρότερες παγκοσμίως. Το περιφερειακό σχέδιο για την προσαρμογή στην κλιματικήαλλαγή και την αντιμετώπισης της, δεν έχει καν αρχίσει να υλοποιείται, τη στιγμή που φυσικές καταστροφές έχουν πλήξει και συνεχίζουν να πλήττουν την Κεφαλονιά και Ιθάκη καθώς και τα άλλα Ιόνια νησιά (βλέπε χθεσινές πλημμύρες στην Κέρκυρα). Το Ίδρυμα Κεφαλονιάς και Ιθάκης (ΙΚΙ) έχει επισημάνει από χρόνια τον κίνδυνο και έχει προβεί σε ανάλογες δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τα περιβαλλοντικά ζητήματα.
Η μόνη συζήτηση που φαίνεται να απασχολεί την προσοχή των πολιτών είναι η με κάθε θυσία τουριστική μεγέθυνση του τόπου μας χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι σοβαρές επιπτώσεις. Οι τοπικοί ιθύνοντες και η τοπική κοινωνία, σε κάθε δραστηριότητα και εκδήλωση, δείχνουν να μη βλέπουν και να μην υπολογίζουν τον κίνδυνο. Το ίδιο, λίγο – πολύ, συμβαίνει και σε άλλα μέρη τηςχώρας μας και της υδρογείου. Δυστυχώς δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Αν δεν υπάρξειγενική αφύπνιση σε διεθνές, εθνικό και τοπικόεπίπεδο είμαστε καταδικασμένοι να υποστούμε το σύνδρομο του ‘βρασμένου βάτραχου’…
