Εκεί που ο Αχελώος αγκαλιάζει το Ιόνιο, στις εκβολές του ποταμού, η φύση υφαίνει έναν από τους πιο επιβλητικούς και γαλήνιους καμβάδες της ελληνικής γης. Το τοπίο, όπου το γλυκό νερό του ποταμού συναντά τα αλμυρά κύματα του πελάγους, αποτελεί ένα μοναδικό οικοσύστημα, γεμάτο ζωή, φως και ηρεμία.
Απέναντι, σαν να επιπλέει μέσα στο γαλάζιο, ξεπροβάλλει το μαγευτικό νησί της Οξιάς, βυθισμένο σε ένα πέπλο μυστήριου και φυσικής ομορφιάς. Το νησί, με το άγριο ανάγλυφο και τη γαλήνη του, στέκει σαν φύλακας του Ιονίου, παρατηρώντας σιωπηλά τη συνάντηση του ποταμού με τη θάλασσα εδώ και αιώνες.
Οι εκβολές του Αχελώου, με τις λασπώδεις όχθες, τα αλμυρά λιβάδια και τα πλήθη των πουλιών που βρίσκουν εκεί καταφύγιο, αποτελούν έναν φυσικό παράδεισο για τον παρατηρητή. Εδώ, το φως αλλάζει συνεχώς, τα χρώματα παίζουν με το νερό και τον ουρανό, και η αίσθηση του χρόνου μοιάζει να χάνεται μέσα σε ένα ατελείωτο παιχνίδι στοιχείων.
Είναι ένα σημείο όπου η φύση μιλάει χωρίς λόγια — ένας τόπος που ενώνει τη γη με τη θάλασσα, το χθες με το σήμερα, την ηρεμία με τη δύναμη. Εκεί όπου ο Αχελώος συναντά το Ιόνιο, γεννιέται μια αίσθηση γαλήνης, ευγνωμοσύνης και θαυμασμού για το μεγαλείο της ελληνικής φύσης.
