Η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων φιγουράρει και πάλι στα στατιστικά – αλλά για όλους τους λάθος λόγους. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, οι κάτοικοί της συγκαταλέγονται στους πιο εκτεθειμένους στον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού!!!
Την ίδια στιγμή, τα Ιόνια “πνίγονται” στον τουρισμό, γεμίζουν πτήσεις, βίλες, resorts και αριθμούς. Η αντίφαση είναι κραυγαλέα. Κι όμως, οι περιφερειακές αρχές δείχνουν ανίκανες – ή απλώς αδιάφορες – να ενώσουν τα νησιά, να μοιράσουν δίκαια τα οφέλη, να προστατεύσουν την κοινωνική συνοχή, να προχωρήσουν πράγματα, να βάλουν την μηχανή της διοίκησης να δουλέψει, να αξιοποιηθούν ΕΣΠΑ που κοιμούνται…
Μια περιφέρεια αντιφάσεων με έναν μόνιμο αγώνα να εκλεγεί Κερκυραίος ή μη Κερκυραίος… Και αποτέλεσμα;
Μια περιφέρεια που στην Ευρώπη απλά δεν θα υπήρχε…
Μια περιφέρεια γαλουχημένη για «πολιτιστικούς λόγους», χωρίς κανέναν περιφερειακό πολιτισμό, αθλητισμό, κοινές δράσεις, επιστημονικές διευρύνσεις, καταγραφή μέσα από σοβαρές συναντήσεις και προβληματισμούς, μια περιφέρεια που ακόμη συναινεί να σκορπάει χρήματα σε άγονες ναυτιλιακές γραμμές χωρίς αποτέλεσμα, σε επιδοτούμενες αεροπορικές συνδέσεις χωρίς έλεγχο δρομολογίων, χωρίς κοινό τουριστικό μέτωπο και brand, μια περιφέρεια που δαπανά εκατομμύρια ευρώ για μεταφορά ακόμη και των απορριμμάτων της, χωρίς το αγαθό του νερού… και πολλά πολλά άλλα !
Και το Πανεπιστήμιο είναι πραγματικά ΙΟΝΙΟ; Άλλη μεγάλη συζήτηση και αυτή…
Και ο Περιφερειάρχης; Η ομάδα του; Κάνει ότι μπορεί;
Και πως να χτίσει ένα ολόκληρο σαθρό οικοδόμημα για να δουλέψει; Να συνεννοηθεί, να δράσει άμεσα, χωρίς να περνάνε μήνες και χρόνια για μία έγκριση μισής ώρας; Υπάρχει πρόβλημα, μην γελιόμαστε… Θέλει μεθοδική δουλειά και επανεκκίνηση.
Το άρθρο που ακολουθεί δεν είναι απλώς κριτική· είναι μια αποτύπωση της αλήθειας που οι αριθμοί επιβεβαιώνουν και οι πολίτες βιώνουν. Για μια Περιφέρεια που ανέκαθεν υπόσχεται πολλά – και παραδίδει καθυστέρηση, φτώχεια και διοικητική απουσία…
Τα επίσημα στοιχεία δεν επιδέχονται αμφισβήτηση
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων κατατάσσεται μεταξύ των πρώτων στην Ελλάδα όσον αφορά τον πληθυσμό που ζει με τον κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Δεν πρόκειται για θεωρητική στατιστική. Πρόκειται για σκληρή πραγματικότητα: χιλιάδες νησιώτες – εργάτες, αγρότες, μικρομεσαίοι, οικογένειες – δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές ανάγκες, σε μια Περιφέρεια που φιγουράρει στα διεθνή ρεπορτάζ ως “τουριστικός παράδεισος”.
Η κοινωνική βόμβα του υπερτουρισμού
Όταν ένας τόπος κατακλύζεται από εκατομμύρια επισκέπτες και παράλληλα οι μόνιμοι κάτοικοι φτωχοποιούνται, τότε έχουμε μπροστά μας μια κοινωνική βόμβα. Το φαινόμενο αυτό είναι ο ορισμός της αποτυχημένης “ανάπτυξης”. Για ποιο λόγο γεμίζουν οι παραλίες, αλλά αδειάζουν τα σπίτια από προοπτική; Γιατί τα έσοδα δεν “γυρίζουν” στις τοπικές κοινωνίες; Ποιος ωφελείται τελικά; Η απάντηση είναι πικρή: οι οικονομικές ροές του τουρισμού εξάγονται – δεν επενδύονται τοπικά.
Περιφέρεια Ιονίων Νήσων: Χωρίς συνείδηση ενότητας
Η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, αντί να χτίσει τα τελευταία χρόνια έναν συνεκτικό μηχανισμό συνοχής και περιφερειακής συνείδησης, μοιάζει να διοικεί πέντε απομονωμένα νησιά χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους. Δεν υπάρχουν ουσιαστικές ενδοπεριφερειακές συγκοινωνίες, δεν υπάρχουν δομές που να ενώνουν, να συντονίζουν, να συγκλίνουν τις ανάγκες του Κερκυραίου, του Λευκαδίτη, του Κεφαλονίτη και του Ζακυνθινού. Το κάθε νησί λειτουργεί μόνο του – και πολλές φορές ερήμην του περιφερειακού κέντρου.
Αυτή η αποτυχία ενότητας δεν είναι απλώς τεχνική. Είναι πολιτική. Κι έχει ονοματεπώνυμα.
Δέκα χρόνια ευθυνών – και μια ακόμη διάψευση
Οι περιφερειακές αρχές της τελευταίας δεκαετίας φέρουν σοβαρότατες ευθύνες. Οι στρατηγικές τους δεν έδεσαν ποτέ τα νησιά μεταξύ τους – ούτε σε επίπεδο υποδομών, ούτε πολιτισμικά, ούτε οικονομικά. Όμως η σημερινή διοίκηση, με τις μεγαλόστομες προεκλογικές εξαγγελίες, υποσχέθηκε “νέα εποχή” και “δικαιοσύνη στην κατανομή πόρων”. Ο λαός των νησιών πίστεψε. Και νιώθει – με κάθε λόγο – εξαπατημένος. Ούτε νέα συγκοινωνιακά δίκτυα, ούτε ισόρροπη κατανομή κονδυλίων, ούτε κοινωνικές πολιτικές ουσίας εφαρμόστηκαν. Αντί για αυτό: φτώχεια, αδιαφορία, και σιωπή.
Η σύγκριση με άλλες Περιφέρειες είναι καταδικαστική
Το Νότιο Αιγαίο, επίσης τουριστικό, κατάφερε να μείνει εκτός των περιοχών με υψηλό κίνδυνο φτώχειας. Η Κρήτη επίσης. Εκεί, τουλάχιστον,λειτούργησε ένας μηχανισμός ισόρροπης τουριστικής διαχείρισης, επενδύθηκαν πόροι σε τοπικές κοινωνίες και ενισχύθηκε η ενδοπεριφερειακή σύνδεση. Στα Ιόνια, η εικόνα είναι αντίστροφη: ένα διοικητικό “κέλυφος” που απλώς διαχειρίζεται τη ρουτίνα, χωρίς πολιτικό σχέδιο.
Τι μένει;
Μένει η αγανάκτηση. Μένει η απογοήτευση. Μένει η στατιστική που αποτυπώνει αυτό που οι κάτοικοι των νησιών βιώνουν καθημερινά: ότι η τουριστική φρενίτιδα των καλοκαιριών δεν έχει καμία σχέση με τη χειμερινή φτώχεια των μόνιμων κατοίκων. Ότι το success story των αφίξεων και των πτήσεων είναι μια κούφια αφήγηση, όσο οι περιφερειακές αρχές εξακολουθούν να απουσιάζουν από την ουσία.
Ίσως είναι ώρα να σταματήσουμε να μετράμε μόνο επισκέπτες. Και να αρχίσουμε να μετράμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που ζουν μόνιμα στα νησιά μας.
Πηγή:www.imerazante.gr
