Είναι η απόλυτη ντροπή, είναι η απόλυτη ασέβεια.
Όχι μόνο απέναντι στον χώρο, αλλά απέναντι σε κάθε άνθρωπο που έχει φύγει από τη ζωή και σε κάθε Αργοστολιώτηπου περπατά στα δρομάκια του κοιμητηρίου του Δραπάνου για να ανάψει ένα κερί, να πει μια προσευχή, να τιμήσει τους νεκρούς του.
Δίπλα ακριβώς από το κοιμητήριο – σε οικόπεδο που ανήκει στον Δήμο – έχει δημιουργηθεί μια νέα, ανεπίσημη χωματερή. Ο χώρος έχει μετατραπεί σε κατάσταση ντροπής και παρακμής, με μπάζα, σκουπίδια,μάρμαρα ,στεφάνια κάθε λογής απόβλητα να στοιβάζονται δίπλα στα μνήματα. Ένα περιβαλλοντικό έγκλημα και ταυτόχρονα ένα ηθικό ατόπημα, που πλήττει το πολιτισμικό επίπεδο της πόλης μας.
Η Δημοτική Αρχή δεν μπορεί να δηλώνει άγνοια. Το οικόπεδο είναι δημοτικό, η κατάσταση είναι χρόνια γνωστή και, πλέον, προκαλεί μόνο οργή και θλίψη. Ποιος έδωσε εντολή; Ποιος το ανέχτηκε; Ποιος το επιτρέπει ακόμα;
Αν ο αρμόδιος αντιδήμαρχος — επιτρέπει ή ανέχεται την ύπαρξη ανεξέλεγκτης χωματερής δίπλα στο κοιμητήριο του Δραπάνου, υπάρχουν τρία ενδεχόμενα που πρέπει να εξεταστούν σοβαρά:
1. Αδιαφορία ή ολιγωρία
Ίσως πρόκειται για κλασικό φαινόμενο αμέλειας, όπου η Δημοτική Αρχή δεν δίνει προτεραιότητα σε “άβολα” σημεία, όπως οι περιοχές γύρω από τα κοιμητήρια. Αντί να διασφαλίζεται η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός προς τους χώρους μνήμης, επιλέγεται η “εύκολη λύση” της αδράνειας, επειδή εκεί «δεν φαίνεται πολύ».
Έλλειψη ελέγχου και διαχείρισης
Αν η αρμόδια Υπηρεσία Καθαριότητας και ο ίδιος ο αντιδήμαρχος δεν έχουν μηχανισμό εποπτείας των δημοτικών οικοπέδων, τότε η ευθύνη γίνεται πολιτική και διοικητική. Δεν μπορεί να υπάρχει δημοτικό οικόπεδο δίπλα σε κοιμητήριο που μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο, χωρίς να έχει σημάνει συναγερμός εδώ και καιρό.
Ηθική και πολιτική ευθύνη
Ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος είτε γνώριζε είτε όχι, φέρει ευθύνη. Η ανοχή σε τέτοια εικόνα δίπλα στους τάφους ανθρώπων, δεν είναι απλώς θέμα καθαριότητας – είναι προσβολή της συλλογικής μνήμης και της δημόσιας αξιοπρέπειας.
Ας σταματήσει επιτέλους ο κατήφορος στην καθημερινότητα του Αργοστολίου. Ας μάθουμε να σεβόμαστε τους ζωντανούς αλλά και τους νεκρούς μας.
