Κακά τα ψέματα· ήρθε η ώρα να ειπωθούν αλήθειες όταν μιλάμε για δημόσιο χρήμα, οφείλουμε να μιλάμε με ειλικρίνεια.
Η συναυλία που διοργάνωσε ο Δήμος Αργοστολίου με τον Γιώργο Τσαλίκη, κόστους 19.499 ευρώ (με 24% ΦΠΑ) — ποσό κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο — και μάλιστα μέσω απευθείας ανάθεσης, υπήρξε αποτυχημένη..
Και αυτό δεν αποτελεί προσωπική άποψη ή αισθητική κρίση. Τα γεγονότα είναι αμείλικτα. Η συγκεκριμένη εκδήλωση είχε προβληθεί ως μία από τις κεντρικές — αν όχι η κεντρικότερη — των φετινών χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του Δήμου. Παρ’ όλα αυτά, οι εικόνες από τον χώρο της συναυλίας είναι αποκαλυπτικές: μια πλατεία με περιορισμένη παρουσία κόσμου, πολύ μακριά από την εικόνα που θα ανέμενε κανείς για μια τόσο δαπανηρή και διαφημισμένη διοργάνωση.
Οι εναέριες φωτογραφίες και τα σχετικά βίντεο, που κυκλοφόρησαν ευρέως, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Η συμμετοχή των πολιτών ήταν εμφανώς χαμηλή, γεγονός που καταρρίπτει το βασικό επιχείρημα κάθε τέτοιας δαπάνης: την ανταπόκριση και τη συμμετοχή της κοινωνίας.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι εύλογο: πώς επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης και με ποια κριτήρια; Σε μια εποχή όπου οι πολιτιστικές ανάγκες και οι προτιμήσεις του κοινού — ιδίως της νεολαίας — έχουν αλλάξει ριζικά, η επιλογή ενός καλλιτέχνη χωρίς σύγχρονη απήχηση δείχνει έλλειψη κατανόησης της πραγματικότητας. Ο κόσμος, και ειδικά οι νεότερες ηλικίες, δεν ανταποκρίθηκαν γιατί απλούστατα δεν ένιωσαν ότι η εκδήλωση τους αφορά.
Επιπλέον, προκαλεί προβληματισμό το γεγονός ότι για μια τέτοια εκδήλωση επιλέχθηκε η διαδικασία της απευθείας ανάθεσης. Όταν μιλάμε για σχεδόν 20.000 ευρώ, η διαφάνεια και ο ανταγωνισμός θα έπρεπε να είναι αυτονόητα στοιχεία. Η απευθείας ανάθεση μπορεί να είναι νόμιμη, όμως δεν είναι πάντα και πολιτικά ή ηθικά ορθή, ειδικά όταν το τελικό αποτέλεσμα δεν δικαιώνει το κόστος.
Δεν τίθεται θέμα προσωπικής αντιπαράθεσης με τον καλλιτέχνη. Το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και αφορά τον τρόπο με τον οποίο η δημοτική αρχή σχεδιάζει, υλοποιεί και κοστολογεί τις πολιτιστικές της επιλογές. Τα χρήματα των δημοτών δεν είναι απεριόριστα και η χρήση τους πρέπει να γίνεται με σχέδιο, στόχευση και σεβασμό.
Οι χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις μπορούν και πρέπει να αποτελούν πόλο έλξης, χαράς και συμμετοχής για μικρούς και μεγάλους. Όταν όμως η πιο ακριβή εκδήλωση καταλήγει να αφήνει πίσω της μια εικόνα απογοήτευσης και άδειων χώρων, τότε κάτι δεν έχει γίνει σωστά.
Η αποτυχία μιας εκδήλωσης δεν κρύβεται πίσω από δελτία Τύπου και ωραιοποιημένες αναρτήσεις. Καταγράφεται στην παρουσία — ή στην απουσία — του κόσμου. Και στην προκειμένη περίπτωση, ο απολογισμός είναι ξεκάθαρα αρνητικός.
