Το 1944, στη Κεφαλονιά, λαμβάνει χώρα ένας από τους λαμπρότερους εορτασμούς για τον εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Ο εορτασμός, μετά από απόφαση της περιφερειακής επιτροπής του ΕΑΜ Κεφαλονιάς- Ιθάκης, κινητοποίησε ολόκληρο το νησί σε μία ενωτική πρωτοβουλία πανηγυρικής απελευθέρωσης και εθνικού ενθουσιασμού. Οι ΕΑΜικές ομάδες, κινητοποίησαν όλα τα χωριά και τις επιτροπές στη Κρανιά, τη Σάμη, τη Πάλη και την Ιθάκη αλλά κα όλους τους μαθητές και μαθήτριες των σχολείων. Στολισμοί, θεατρικά έργα, απαγγελίες, ομιλίες, καμπανοκρουσίες, λειτουργίες. Από τις 14 έως τις 25 Μαρτίου του 1944, η Κεφαλονιά, κατακλύστηκε από εκδηλώσεις και πανηγυρισμούς. Η εθνική έξαρση, ήταν μια συλλογική κοινωνική έκφραση σε κάθε χωριό και πόλη που είχαν «μολύνει» οι γερμανικές μπότες.
Η εορτή του Ευαγγελισμού, εορτάστηκε με σεβασμό και συγκίνηση σε όλες τις εκκλησίες της Κεφαλονιάς. Στο χωριό Φαρακλάτα, η θεία λειτουργία της πανηγυρικής αυτής ημέρας, ήταν έντονη από συγκίνηση, δάκρυα αλλά και από ένα ρίγος που διαπερνούσε το εκκλησίασμα και έκανε τον ιερέα να μην μπορεί να συγκρατήσει τους λυγμούς του. Το χωριό, είχε ενεργό λόγο στην αντίσταση καθώς μέλη του ΕΑΜ ήταν αρκετοί κάτοικοι, οι δάσκαλοι του σχολείου αλλά και η οικογένεια του ιερέα.
Η εκκλησία, αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο και στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ήταν εκείνη την ημέρα κατάμεστη και στολισμένη με φοίνικες και λουλούδια. Η εορταστική ψαλμωδία και η μεγάλη χαρά της απελευθέρωσης από την κατοχή, έφεραν σε όλους όσους παρευρίσκονταν, τη πρόσφατη μνήμη ενός γεγονότος που στιγμάτισε το χωριό. Ο γιός του ιερέα του χωριού, πατήρ Διονύσιου Κωσταντάκη, απαγχονίστηκε τον Νοέμβριο του 1943 από την γερμανική διοίκηση. Οι Γερμανοί μάλιστα, προς σωφρονισμό, ανάγκασαν τον πατέρα του νέου και ολόκληρο το χωριό να είναι παρόντες στον απαγχονισμό. Ο δυστυχής πατέρας έλαβε επίσης εντολή, να τελέσει την νεκρώσιμο ακολουθία στον γιό του, αμέσως μετά την εκτέλεση. Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει τις στιγμές αυτές. Παιδιά, νέοι, μεγάλοι έβλεπαν τον πατέρα να ασπάζεται το νεκρό σώμα του παιδιού του και να τελεί την κηδεία του.
Το θέαμα αυτό, ήρθε ως αυθόρμητη εικόνα στη μνήμη όλων των κατοίκων του χωριού που προσήλθαν το πρωί της 25ης για την πανηγυρική λειτουργία. Οι καμπάνες χτυπούν ζωηρά και καλούν όλους τους πιστούς στον εορτασμό. Ο παπάς, βαθιά συγκινημένος, ντυμένος στα λευκά, ψάλλεικαι κλαίει. Όλοι ξέρουν, ότι μαζί με τα πρόσωπα των ηρώων που ζωγράφισαν τα παιδιά με τους δασκάλους τους Γ. Πολλάτο και τη σύζυγό του, στέκονταν περήφανα και ο γιός του ιερέα τους. Η ψυχή του χωριού μπορεί να αναπνέει ελεύθερη και να θυμάται με περηφάνεια τους ήρωές της.
