Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου οι γυναίκες φαίνεται να βγήκαν από τα σπίτια τους μαζικά να εργαστούν σε δουλειές ακόμη και «αντρικές» σύμφωνα με τα στερεότυπα της εποχής .(πχ μηχανοδηγοί, ταχυδρόμοι, ηλεκτρολόγοι κλπ.) , για να καλύψουν το εργασιακό κενό λόγω της απουσίας των αντρών στον πόλεμο. Παραδείγματα επαγγελμάτων με κυρίαρχο τον λεξικό σεξισμό. Παρ΄όλα αυτά η ανισότητα στους μισθούς συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια αλλά και με το πέρας του πολέμου. Το αυτό ισχύει και για το δικαίωμα ψήφου, αναφαίρετο δικαίωμα των σύγχρονων δημοκρατικών πολιτευμάτων, ίσχυε υπό όρους και δεν ήταν διευρυμένο. Η επικρατούσα αντίληψη που θέλει όμως τις γυναίκες απούσες από την εξωτερική εργασία δεν ισχύει , αφού το ¼ περίπου του γυναικείου πληθυσμού δούλευε και πριν τον πόλεμο. Μετά από μια μικρή κάμψη στην εργασία , που έφερε το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων και εργοστασίων κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι γυναίκες επανέκαμψαν στην εργασία (βασικό και θεμελιώδες δικαίωμα στη σύγχρονη κοινωνία). Αλλά το πολιτικό κατεστημένοπροσπάθησε να τις περιορίσει πάλι σε εργασίες που προσιδίαζαν περισσότερο στη φύση της γυναίκας πχ σε παιδικούς σταθμούς και άλλες παραδοσιακές δουλειές και να τις επαναφέρει στην πρότερα κατάσταση. Η διάκριση και η άνιση μεταχείριση ίσχυε και στα εργασιακά, με το διαχωρισμό των γυναικών σε τάξεις, μεσαία, κατώτερη κλπ, που συσχετίζονταν με τη θέση εργασίας που μπορούσαν να καλύψουν. Οι συνθήκες εργασίας και για τις γυναίκες όπως και για τους άντρες ήταν επικίνδυνες και ανθυγιεινές, ειδικά όταν δούλευαν σε εργοστάσια χημικών και πυρομαχικών. Είχαν επιπτώσεις στην υγεία τους . Ο ταξικός διαχωρισμός ανάμεσα στις γυναίκες εκείνη την εποχή επηρέασε και το κίνημα για το δικαίωμα της ψήφου(γνωστό ως Σουφραζέτες).Δε συζητούμε ακόμη για το σύγχρονο δικαίωμα του εκλέγεσθαι παρά μόνο του εκλέγειν. Κάποιες γυναίκες κινούνταν σύμφωνα με τα στερεότυπα της εποχής και ακολουθούσαν αντιδραστικές και προκλητικές, αντιφεμινιστικές, σεξιστικές συμπεριφορές για το ίδιο τους το φίλο. Εξαίρεση η Σύλβια Πάνσχρστ που πρόσφερε τα μάλα στη βελτίωση των εργατικών συνθηκών και την ιδέα της « ίσης αμοιβής για ίση εργασία»
Με τη λήξη του πολέμου, η άρχουσα τάξη και το παλιό κατεστημένο επανήλθε αλλά κάτω από την πίεση της έντονης συνδικαλιστικής δράσης, προχώρησε σε κοινωνικές παραχωρήσεις, παιδική πρόνοια και άλλα .Ο προπολεμικός καπιταλισμός ήταν ακόμη κυρίαρχος και οι ηγεσίες του εργατικού κινήματος, δεν ήθελαν να συγκρουστούν μαζί του.
Κάποιες επιτυχημένες απεργίες εργατριών, βελτίωσαν τα πράγματα, αλλά χρειάστηκαν πενήντα χρόνια ώστε να θεσπιστεί πλήρως η ισότητα.
Οι γυναίκες συνδικαλίστηκαν πλέον και η Ρωσική επανάσταση του 1917, με την ίδρυση του κομουνιστικού κόμματος, έφερε νέα πνοή στους αγώνες των εργατών και δη των δικαιωμάτων των εργαζόμενων γυναικών.
Η πάλη των τάξεων, η κοινωνία ως συγκρουσιακό πεδίο και οι συσχετισμοί δυνάμεων, οδήγησαν σταδιακά στην ανατροπή πολλών ανισοτήτων του καπιταλισμού.
Εντυπωσιακές φωτογραφίες έναν αιώνα πίσω
