Με το τέλος Αυγούστου, τουλάχιστον… εθιμικά, το φετινό καλοκαίρι ολοκληρώνει τον κύκλο του. Για εμάς, για την Κεφαλονιά, το δυστύχημα είναι ότι με μεγάλη πιθανότητα και βάση μιας ακόμη τραγικής εμμονής της κυβέρνηση, θα είναι η τελευταία χρονιά που ζήσαμε την παραλία του Μύρτου όπως την ξέραμε. Δηλαδή ανοικτή, δημόσια παραλία, με την ευθύνη της διαχείρισης στην τοπική Κοινότητα μας και στον δήμο Σάμης. Με τα πολλά προβλήματα και ζητήματα, δεν λέω, αλλά τουλάχιστον χωρίς τα χέρια ενός μεγάλου επιχειρηματία να αιχμαλωτίζουν τον φυσικό, περιβαλλοντικό και προφανώς τουριστικό Παρθενώνα του νησιού μας και ειδικά της βόρειας Κεφαλονιάς.
Αυτό όμως που αγγίζει τα όρια της αγανάκτησης, ίσως και του γελοίου, είναι η περιφερόμενη… έκπληξη και η επικοινωνιακή “οργή” μέρους του πολιτικού συστήματος και ειδικά στην αρχή του καλοκαιριού, για την εξέλιξη αυτή.
Η υπόθεση “Μύρτος” δεν είναι φετινή, ούτε καν περσινή. Αποτελεί διαχρονικό στόχο των συμφερόντων εκείνων που στην κυβέρνηση Μητσοτάκη βρήκαν απλά έναν χρήσιμο υπηρέτη.
ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΚΚΥΛΙΑ ΕΠΕ
Το 2016 στα Κεφαλλονίτικα Νέα, γράψαμε ένα άρθρο, με τίτλο “Ο Μύρτος σε Μνημόνιο”. Στο άρθρο αυτό επιχειρήσαμε να εξηγήσουμε πως ο Μύρτος οδεύει σε μια λυσσαλέα μορφή ανάπτυξης. Αυτή που δεν έγινε τότε, αλλά που ουσιαστικά αποτελούσε ένα γραμμάτιο προς εξόφληση στα συμφέροντα εκείνα που το αγανακτισμένο σήμερα μέρος του πολιτικού συστήματος κουβαλούσε τις τσάντες των κερδoσκοπικών deals. Και που τα ίδια στελέχη του που θεωρούσαν την εξέδρα στο Μύρτο “μη αναστρέψιμη εξέλιξη”, δεν διερωτήθηκαν καν δύο χρόνια τώρα γιατί δεν μπήκε η εξέδρα αυτή και για ποιους λόγους.
*Το άρθρο ο Μύρτος σε Μνημόνιο σε αυτό το λινκ από αναδημοσίευση:
