Επιμένει η κυβέρνηση για τον Μύρτο: Στα… νύχια επενδυτών μέσω υπ. Οικονομικών
Για τον Μύρτο, το περιβαλλοντικό και όχι μόνο στολίδι της Κεφαλονιάς, τα έχουμε ξαναπεί. Για την ακρίβεια, τα έχουμε ξαναγράψει. Και όλα δείχνουν πως είχαμε δίκιο όταν γράφαμε (στα Κεφαλονίτικα Νέα) το 2016 πως “…με την επίκληση του τίτλου της δημόσιας γης, επιχειρείται αρχικά ο εξοστρακισμός του τοπικού στοιχείου και της τοπικής αυτοδιοίκησης, για να ακολουθήσει η συστηματική απαξίωση του και να ολοκληρωθεί το σχέδιο αυτό με την μεταβίβαση της εκμετάλλευσής του στα χέρια ξένων συμφερόντων..”.
Κάτι που δυστυχώς ήρθε να επιβεβαιωθεί μόλις φέτος, το καλοκαίρι του 2024, με το εξοντωτικό πρόστιμο που επέβαλε η Κτηματική Υπηρεσία στον δήμο Σάμης, ένα πρόστιμο που προφανώς και αποτελεί απόπειρα και μάλιστα απειλητική στην ουσία της για τον εξοστρακισμό του από την φημισμένη παραλία.
ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΚΚΥΛΙΑ ΕΠΕ
Τον δήμο που όσο κι αν διαφωνεί κανείς με τους επιμέρους χειρισμούς (κάτι που δεν είναι της παρούσης) θέλησε να κρατήσει στα χέρια του την εκμετάλλευση του Μύρτου όπως κάνει δεκαετίες τώρα, κόντρα στα επενδυτικά σχέδια της κυβέρνησης που με Νόμο του κράτους και με πρόσχημα (άλλοθι) την αλόγιστη χρήση των αιγιαλών και το… βολικό (χρονικά και όχι μόνο) στην επικοινωνία της “κίνημα της πετσέτας”, επικαλέστηκε τους… τίτλους της δημόσιας γης για να παραχωρήσει σε ιδιώτες μεγαλο-επενδυτές μοναδικά φιλέτα απαράμιλλης ομορφιάς και επομένως, κερδοφορίας.
Αν και προσωπικά, μετά τον 20ήμερο αγώνα στο Λιμάνι της Σάμης και όσα ακολούθησαν σε θεσμικό τοπικό επίπεδο, επέλεξα (όπως και πολλοί συναγωνιστές μας) να μείνω μακριά από οποιοδήποτε ακόμη και σχολιασμό της τοπικής πολιτικής σκηνής, ως κάτοικος της περιοχής, ο Μύρτος και τα κυβερνητικά σχέδια γι΄ αυτόν, δεν μου επιτρέπουν, όπως και στο σύνολο της τοπικής κοινωνίας, να μείνουμε σιωπηλοί ή… ουδέτεροι. Το ίδιο άλλωστε έπραξα το 2022 με την μια και μοναδική ιδιότητά μου, αυτή του πολίτη-κατοίκου, όταν οι ίδιοι αυτοί κεντρικοί μηχανισμοί θέλησαν να ανοίξουν μια μικρή αλλά καθόλου ασήμαντη επενδυτική κερκόπορτα, με την εγκατάσταση πλωτής εξέδρας στον Μύρτο, αυτήν που τουλάχιστον έως σήμερα αγνοείται η τύχη της και που ποτέ κανείς δεν αναρωτήθηκε το γιατί.
Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα. Ασχέτως των όποιων ενεργειών σε επίπεδο θεσμικής λειτουργίας και εκπροσώπησης που προφανώς και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, τόσο σε δικαστικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο (πχ η διαχείριση του Ναυαγίου της Ζακύνθου θεσμοθετείται να παραμείνει στον δήμο του νησιού), δυστυχώς μέχρι…νεωτέρας, ο κυβερνητικός σχεδιασμός για την παραλία – κόσμημα της Κεφαλονιάς, τον δικό μας Μύρτο, όχι απλά δεν έχει σταματήσει, αλλά βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και δεν είναι άλλος, από το να δοθεί με την διαδικασία του ανοικτού διαγωνισμού από το υπουργείο Οικονομικών σε… επενδυτές. Τουλάχιστον αυτό αναφέρει αξιόπιστη πηγή στο ίδιο το υπ. Οικονομικών.
Και μάλιστα, μια διαδικασία που θα πραγματοποιηθεί μέσα στους επόμενους, λίγους, μήνες και που φυσικά θα αφορά κι ένα σύνολο παραλιών της ελληνικής επικράτειας. Με τους δήμους, αυτούς που παραδοσιακά έκαναν χρήση των αιγιαλών, να μπορούν να λάβουν μέρος στις δημοπρασίες, κάτι φυσικά που κανένα νόημα δεν θα έχει, καθώς ένας δήμος εξ ορισμού δεν μπορεί να παίξει ανταγωνιστικά με ιδιωτικοοικονομικά (κερδοσκοπικά) κριτήρια και μέσω μιας διαδικασίας, ουσιαστικά… καζίνο.
Η εξέλιξη αυτή, αν φυσικά επιβεβαιωθεί και δεν… ανατραπεί, είναι σίγουρα εγκληματική. Και όχι μόνο σε επίπεδο συμβολισμού, ότι χάνεται δηλαδή μιας “δική μας” παραλία. Είναι εγκληματική στην ουσία της. Και μπορεί το Προεδρικό Διάταγμα για τον Μύρτο να εγγυάται μια μορφή προστασίας του, όμως στην λεγόμενη Ζώνη ΙΙ, εκεί δηλαδή που επιτρέπεται η ανάπτυξη εξοπλισμού εξυπηρέτησης των λουομένων όπως σκιάδια δηλαδή ψάθινες ομπρέλες και ξαπλώστρες, πρόκειται για ένα εξαιρετικά μεγάλο τμήμα και πολύ μικρότερο από αυτό που εδώ και χρόνια εκμεταλλευόταν ο δήμος. Τι σημαίνει αυτό; Πως ασχέτως εάν η παραλία του Μύρτου δημοπρατηθεί ως ένα ενιαίο τμήμα ή “σπάσει” σε πολλά μικρότερα για να… βολέψει περισσότερους επιχειρηματίες, ο Μύρτος θα σταματήσει και μάλιστα βίαια να είναι η παραλία που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε. Αντίθετα, θα μετατραπεί σε ένα έκτρωμα και μάλιστα από κάθε άποψη. Φυσική, περιβαλλοντική και αισθητική, θα μετατραπεί δηλαδή σε ένα υπαίθριο τουριστικό “πολυκατάστημα”.
Είναι όμως και εγκληματική και σε παραγωγικό και κοινωνικό επίπεδο για την τοπική κοινωνία της Πυλάρου, στο σύνολό της. Και αυτό, όχι γιατί το πιστεύει πχ κάποιος επαγγελματίας της περιοχής στο χώρο του τουρισμού, αλλά γιατί το λέει το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας, στην γνωστή απόφασή του για το ΠΔ του Μύρτου, σύμφωνα με την οποία: “…θα προκληθεί ζημία στους δημότες του και την οικονομία της περιοχής (λειτουργία ξενοδοχειακών μονάδων, εστιατορίων, εμπορικών καταστημάτων), η οποία εξαρτάται σε μεγάλο μέρος από τον τουρισμό, που θα μειωθεί σημαντικά για τον λόγο αυτό…”.
Εν κατακλείδι, ήρθε η ώρα του Μύρτου. Το περιμέναμε, αδρανήσαμε πιθανόν ή κάναμε λάθη, αλλά η ώρα αυτή ήρθε. Το ζήτημα είναι αν ήρθε και η ώρα να πάρουμε κι εμείς ως κοινωνία την υπόθεση Μύρτος, μια αναμφισβήτητα δική μας υπόθεση, στα χέρια μας. Κάτοικοι, κινήματα, φορείς, παρατάξεις, δήμος, όσοι τέλος πάντων αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα, δεν έχουμε άλλο περιθώριο. Ο Μύρτος δεν είναι εμπόρευμα, ο Μύρτος είναι η ψυχή μας.
