Μεγάλη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου στο κλειστό γήπεδο του Αργοστολίου, αφιερωμένη στη μνήμη των θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν ο Εμπορικός Σύλλογος «Κράνη» και το Σωματείο Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Κεφαλονιάς, με στόχο να αναδειχθεί η ανάγκη για αλήθεια, διαφάνεια και δικαίωση.

Στην έναρξη, χαιρετισμούς απηύθυναν ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου «Κράνη» Μιχάλης Μαρκάτος, ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΓΝ Κεφαλονιάς Κώστας Τσιμάρας ,ο πρόεδρος του Σύλλογου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κεφαλονιάς -Ιθάκης Βαγγέλης Βαρδαραμάτος ,και η γραμματέας του σωματείου Βίλυ Γεωργοπούλου, εκφράζοντας την αμέριστη στήριξη της τοπικής κοινωνίας στον αγώνα των οικογενειών των θυμάτων.

Οι επιστημονικές αμφισβητήσεις

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Νίκος Κάρναβος, χημικός μηχανικός του ΑΠΘ με πολυετή εμπειρία, ο οποίος αποδόμησε πλήρως τους ισχυρισμούς ότι η πυρόσφαιρα δημιουργήθηκε από έλαια σιλικόνης.

Ο κ. Κάρναβος επεσήμανε ότι, σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής και της χημείας, για να προκληθεί τέτοιο φαινόμενο θα έπρεπε να βρεθούν τουλάχιστον 2,5 τόνοι υπολειμμάτων καύσης (οξείδιο του πυριτίου). «Δεν βρέθηκε τίποτα τέτοιο στο πεδίο. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ίσως. Στο δικό μας όχι», τόνισε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, κατήγγειλε το Γενικό Χημείο του Κράτους για σοβαρές παραλείψεις: «Καταθέτουν στον εφέτη ανακριτή χειρόγραφα, χωρίς σφραγίδες, χωρίς δελτία χημικών αναλύσεων, χωρίς πιστοποιήσεις. Αυτό δεν συνάδει με τις καλές εργαστηριακές πρακτικές ενός εθνικού φορέα».

Όμως η στιγμή που συγκλόνισε τους πάντες ήταν όταν στο βήμα ανέβηκε η πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού.

Η φωνή που συγκλόνισε

Στο βήμα ανέβηκε στη συνέχεια η πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού, η οποία με λόγια που συγκίνησαν το κοινό μίλησε για τον προσωπικό της αγώνα:
«Το μόνο που ζητώ είναι να μάθω από τι κάηκε η κόρη μου».

Η κ. Καρυστιανού τόνισε ότι τα μέχρι σήμερα πορίσματα «δεν πείθουν κανέναν με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο» και επισήμανε πως «οι ευθύνες φτάνουν πολύ ψηλά». Κατηγόρησε μάλιστα τον πρώην υπουργό Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, ότι «γνώριζε τον κίνδυνο».

Η πρόεδρος του Συλλόγου μετέφερε το μήνυμα των οικογενειών, που συνεχίζουν με επιμονή τον αγώνα τους για διαφάνεια, αλήθεια και δικαιοσύνη, δηλώνοντας πως «δεν θα επιτρέψουμε η μεγαλύτερη τραγωδία στη χώρα μας να μείνει χωρίς πραγματική απόδοση ευθυνών».Με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση, αλλά και δύναμη ψυχής που μόνο ένας γονιός μπορεί να βρει μέσα στον πόνο του, μίλησε για τον δικό της αγώνα:
«Το μόνο που ζητώ είναι να μάθω από τι κάηκε η κόρη μου. Τα πορίσματα που έχουμε ως τώρα δεν πείθουν κανέναν με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο. Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, γιατί οι ευθύνες φθάνουν πολύ ψηλά».

Η κ. Καρυστιανού έδωσε φωνή σε όλους τους γονείς, τα αδέλφια και τους συγγενείς των 57 θυμάτων, μεταφέροντας το μήνυμα ότι ο αγώνας τους δεν αφορά μόνο τις οικογένειες, αλλά ολόκληρη την κοινωνία: αγώνας για διαφάνεια, αλήθεια και δικαίωση.

Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη. Το ακροατήριο παρακολουθούσε σιωπηλό, πολλοί με δάκρυα στα μάτια, και στο τέλος χειροκρότησε παρατεταμένα, στέλνοντας το δικό του μήνυμα συμπαράστασης: ότι οι φωνές των θυμάτων δεν θα σιγήσουν, ότι η μνήμη τους θα παραμείνει ζωντανή μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Τα λόγια της προκάλεσαν έντονο χειροκρότημα. Πολλοί από τους παρευρισκόμενους σηκώθηκαν όρθιοι, κάποιοι με δάκρυα στα μάτια. Η ζωντανή επικοινωνία με τον Πάνο Ρούτσι, που εδώ και μέρες δίνει τον προσωπικό του αγώνα κάνοντας απεργία πείνας στην πλατεία Συντάγματος, αποτέλεσε μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της εκδήλωσης.

Η φωνή του, κουρασμένη αλλά σταθερή, ακούστηκε μέσα στο κλειστό γήπεδο του Αργοστολίου, φορτίζοντας την ατμόσφαιρα με έντονο συναίσθημα. Ο Ρούτσι μίλησε για την ανάγκη να μην ξεχαστεί η τραγωδία, για τον αγώνα των οικογενειών να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Όταν η Μαρία Καρυστιανού πήρε τον λόγο αμέσως μετά, η σύνδεση αυτή λειτούργησε σαν γέφυρα ανάμεσα στους αγώνες που δίνονται σε διαφορετικά μέρη της χώρας. Το ακροατήριο παρακολουθούσε σιωπηλό, με πολλούς να δακρύζουν, νιώθοντας ότι είναι παρόντες σε μια στιγμή που ξεπερνά τα όρια μιας απλής ομιλίας και μετατρέπεται σε πράξη μνήμης και συλλογικής διεκδίκησης.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας, η Καρυστιανού υπογράμμιζε την ανάγκη για δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και κοινωνική αφύπνιση. Οι φράσεις της έβρισκαν άμεση ανταπόκριση στο ακροατήριο, που φαινόταν να παρακολουθεί με αφοσίωση και να συμμερίζεται το βάρος της στιγμής.

Όταν ολοκλήρωσε, οι παρευρισκόμενοι την καταχειροκρότησαν. Όμως δεν ήταν απλώς μια τυπική αντίδραση∙ ήταν μια συναισθηματική έκρηξη, σαν να είχαν όλοι καταλάβει πως η βραδιά αυτή θα μείνει στη μνήμη τους ως κάτι περισσότερο από μια πολιτική ομιλία.

Η κοινωνία στο πλευρό τους

Η εκδήλωση έκλεισε με την αίσθηση ότι ο αγώνας για να αποκαλυφθεί η αλήθεια γύρω από το δυστύχημα των Τεμπών δεν αφορά μόνο τις οικογένειες των θυμάτων, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.