«Και τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά»
Όταν η εργασία γίνεται εξάντληση, η κοινωνία χάνει την ψυχή της
Αυτές τις μέρες όλοι γίναμε αποδέκτες μιας νέας … «τομής εκσυγχρονισμού» της αγοράς εργασίας. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από το νέο εργασιακό νομοσχέδιο της ΝΔ. Ενόςνομοσχεδίου, όπου το 13ωρο βαφτίζεται «ευελιξία» και η εξάντληση «εκσυγχρονισμός». Μιλά για «συναίνεση» του εργαζόμενου, όταν σαφέστατα γνωρίζει πως σε μια αγορά γεμάτη ανασφάλεια, η συναίνεση αυτή είναι εξαναγκασμός «με το γάντι».
Η διάταξη που επιτρέπει εργασία έως και 13 ώρες την ημέρα, με δήθεν «συναίνεση» του εργαζόμενου, είναι επιστροφή στο παρελθόν. Το οχτάωρο, για το οποίο χύθηκε αίμα, δεν είναι ένα τυπικό νούμερο αλλά κατάκτηση ζωής. Είναι η θυσία ανθρώπων που διεκδίκησαν τον προσωπικό τους χρόνο, την υγεία τους, την ύπαρξη τους ως γονείς παιδιών, τον σεβασμό τους.
Και για να μιλήσουμε με απτά στοιχεία:
• Το β’ τρίμηνο του 2025, 74,5% των εργαζομένων στην Ελλάδα δήλωσαν ότι εργάζονται πάνω από 40 ώρες/εβδομάδα
• Το ίδιο διάστημα, 20,9% των εργαζομένων ηλικίας 20 – 64 ετών εργάζονται πάνω από 45 ώρες/εβδομάδα (συνδυασμός βασικής και βοηθητικής εργασίας), με ποσόστο σχεδόν διπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου που είναι 10,8%.
• Το 2024 το 12,4% των εργαζομένων, δούλευαν πάνω από 49 ώρες/εβδομάδα
Σε μια χώρα που ο φόβος της ανεργίας και η επισφάλεια κατοικούν μόνιμα στο μυαλό του εργαζόμενου, ποια «συναίνεση» για παραπάνω ώρες εργασίας μπορεί να θεωρηθεί αυθόρμητη; Ο εργαζόμενος θέλει όρια, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Την ίδια στιγμή η τμηματική άδεια αναψυχής παρουσιάζεται ως «ευελιξία», μα στην πράξη αφαιρεί τον πυρήνα της ανάπαυσης. Η άδεια δεν είναι πολυτέλεια. Ο εργαζόμενος έχει ανάγκη και δικαίωμα αδείας, ώστε να αποσυνδέεται από την εργασία του, να βρίσκει την ισορροπία του, να περνά παραπάνω χρόνο με τους ανθρώπους του. Ποια είναι η ασφαλιστική δικλείδα στην πρόταση της ΝΔ σε περίπτωση που ο εργοδότης «επιβάλλει» την τμηματική άδεια;
Πρέπει σε όλους να γίνει κατανοητό ότι το 8ωρο είναι αδιαπραγμάτευτο, η άδεια αναψυχής πραγματική ανάσα και η συναίνεση πράξη ελευθερίας και όχι φόβου.
Στην Ελλάδα του 2025 δε μπορεί να τα «σκιάζει η φοβέρα και να τα πλακώνει η σκλαβιά» της ανασφάλειας και της εξάντλησης. Η πρόοδος δε μετριέται σε ώρες εργασίας αλλά σε ποιότητα ζωής!
Έυα Φιλιππάτου
Συνεργάτιδα Ευρωβουλευτή ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Σάκη Αρναούτογλου
