Έχει ξεχειλίσει το ποτήρι κάθε φέτος και χειρότερα
H Κεφαλονιά μας έχουμε την τύχη να είναι προικισμένη με φυσικά θαύματα, όπως η Μελισσάνη η Δρογκαράτη ο Μύρτος και πολλά άλλα .
Το νησί μας διαφημίζεται παγκοσμίως για τέτοια αξιοθέατα, όμως δυστυχώς, αντί να τα αναδεικνύουμε, τα αφήνουμε να υποβαθμίζονται από αδιαφορία και ανοργανωσιά «κάθε φέτος και χειρότερα». Η πρόσβαση στη Μελισσάνη είναι προβληματική: λεωφορεία, ταξί, βαν, ιδιωτικά δεν μπορούν να πλησιάσουν εύκολα, οι τουρίστες, περιμένουν κάτω από τον ήλιο χωρίς καμία σκιά, ούτε καθίσματα, ούτε σειρά προτεραιότητας. Χάνουν ώρες, με αποτέλεσμα πολλοί να φεύγουν απογοητευμένοι, χωρίς καν να δουν αυτό που ήρθαν για να θαυμάσουν. Αφήνουν πίσω τους παράπονα, κακή διάθεση και πολλές φορές ζητούν επιστροφή χρημάτων. Και το πιο εξοργιστικό;
Το εισιτήριο που πληρώνουν δεν είναι ευτελές. Για τη Μελισσάνη και Δρογκαράτη οι επισκέπτες πληρώνουν γύρω στα 15 ευρώ. Αν ένα μόνο λεωφορείο πάει 50 άτομα, μιλάμε για 750 ευρώ. Και κάθε μέρα περνούν δεκάδες λεωφορεία και άλλα οχήματα . Τα ποσά που συγκεντρώνονται είναι σημαντικά – και πάνε στους αρμόδιους φορείς. Άρα, με τέτοια έσοδα, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Θα μπορούσαν να προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες αναμονής, σκίαση, καθίσματα και (προ πάντων οργάνωση). Και το πρόβλημα δεν τελειώνει εκεί. Τα κρουαζιερόπλοια που φτάνουν στην Κεφαλονιά συγκεκριμένες ημέρες της εβδομάδας φέρνουν χιλιάδες επισκέπτες με περιορισμένο χρόνο. Οι επισκέπτες αυτοί μπερδεύονται με τουρίστες που έρχονται μεμονωμένα, με αυτοκίνητα ή σε οργανωμένα πακέτα, και το αποτέλεσμα είναι χάος. Θα μπορούσε εύκολα να υπάρξει μία λογική διαχείριση ροής: Να καθοριστούν ώρες ή μέρες επισκέψεων ειδικά για τις ομάδες από τα κρουαζιερόπλοια. Να υπάρχει συνεννόηση ώστε όταν έρχονται πολλά λεωφορεία, να πηγαίνουν τα μισά πρώτα στη Δρογκαράτη και τα άλλα μισά στη Μελισσάνη. Όταν ξεφρακάρει το ένα σημείο, να γίνεται εναλλαγή. Δεν είναι επιστημονική φαντασία. Είναι απλή λογική.
Υπάρχουν συγκοινωνιολόγοι και ειδικοί που μπορούν να σχεδιάσουν ένα τέτοιο πρόγραμμα με σοβαρότητα. Το μόνο που λείπει είναι η διάθεση και η συνεργασία. Και δεν χρειάζεται τίποτα το περίπλοκο: ένα email συνεννόησης ανάμεσα στις επιχειρήσεις των σπηλαίων και τα τουριστικά γραφεία θα άλλαζε τα πάντα. Δεν μπορεί να γίνεται κάθε μέρα “χαύρα Ιουδαίων”. Δεν γίνεται να υποδεχόμαστε ανθρώπους από όλο τον κόσμο, να αφήνουν τα χρήματά τους εδώ, και εμείς να αδιαφορούμε και να κάνουμε αρπαχτές κάποτε θα τελειώσει και θα είναι εις βάρος όλων μας. Τις κριτικές που θα κάνουν φεύγοντας από εδώ δεν τις υπολογίζετε??? Τώρα δεν κρύβετε τίποτα σκεφτείτε λοιπόν τα επακόλουθα . Χθες μια Ιταλίδα κυρία, απογοητευμένη, είπε: «Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Αυτό που μου συνέβη εδώ, να έρθω να δω κάτι και να φύγω άπρακτη, δεν μου έχει ξανά τύχει πουθενά». Αυτό θέλουμε να λένε οι επισκέπτες μας; Να είμαστε “νούμερο” στα μάτια των Ιταλών και των υπολοίπων Ευρωπαίων; Ε, όχι.
Ήρθε η ώρα να αλλάξει αυτή η εικόνα. Δεν μπορεί να μην υπάρχει ένας άνθρωπος με ψυχή και ευθύνη, που να νοιαστεί αληθινά και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων . Δεν γίνεται να είναι όλοι ανίκανοι. Κάπου πρέπει να υπάρχει ένας που να γράψει ιστορία — όχι με λόγια, αλλά με πράξεις. Να κάνει κάτι που να μείνει, κάτι ευεργετικό για τούτο τον τόπο. Για την Νισσάρα, όπως την αποκαλούν όσοι την αγαπούν βαθιά. Όχι μόνο για τον τουρισμό, αλλά για τα παιδιά μας, για την ίδια τη ζωή πάνω σε αυτό το νησί. Για έναν τόπο που αξίζει να τον ζεις, όχι μόνο να τον επισκέπτεσαι. Ε.ΚΚ!!!
