Η Άσσος ,βρεγμένη από τη βροχή του Μαρτίου, στέκει ήρεμη, προσμένοντας την έναρξη της νέας σεζόν. Ο ουρανός γκρίζος, τα σύννεφα βαριά, κι όμως, η ομορφιά του τοπίου δεν χάνει τη μαγεία της.
Αντίθετα, μοιάζει ακόμα πιο επιβλητική, πιο μυσταγωγική.Οι σταγόνες της βροχής αγκαλιάζουν τα πλακόστρωτα σοκάκια, το γαλάζιο της θάλασσας σμίγει με το γκρίζο του ουρανού, και ο αέρας γεμίζει με την αλμύρα της θάλασσας και το άρωμα της βρεγμένης γης
Στην καρδιά της Άσσου, το τοπίο μοιάζει να αφηγείται ιστορίες. Οι πέτρινοι τοίχοι κρατούν μέσα τους αναμνήσεις, τα δέντρα γέρνουν ελαφρώς, σαν να υποκλίνονται στη δύναμη της φύσης, και η σιωπή της βροχής είναι γεμάτη από μουσική.Είναι η στιγμή που η ψυχή ηρεμεί, που η φύση σε καλεί να αφεθείς στον ρυθμό της, να χαθείς στην ομορφιά του απλού, του αληθινού.

Είναι μια στιγμή που η φύση χορεύει έναν αόρατο χορό, έναν χορό του έρωτα και της ψυχής. Ο αέρας γεμάτος υγρασία ξυπνά αισθήσεις ξεχασμένες, ενώ η βλάστηση, πυκνή και καταπράσινη, απλώνεται γύρω σου σαν ένας ζωντανός καμβάς. Βρίσκεσαι εδώ, σε μια ισορροπία ανάμεσα στην ηρεμία και στην αναμονή, ανάμεσα στην προσμονή και στην απόλαυση.

Οι πρώτοι τουρίστες σύντομα θα φτάσουν, αναζητώντας αυτό ακριβώς που εσύ βλέπεις τώρα: την αυθεντική γαλήνη, τη φυσική αρμονία, την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλά αργά, επιτρέποντάς σου να νιώσεις, να αναπνεύσεις, να ζήσεις.
Η Άσσος , πανέμορφη και μοναδική, δεν βιάζεται. Ξέρει πως όσοι έρθουν, θα τη λατρέψουν. Όπως συμβαίνει πάντα.





