Το μοναδικό πάρκινγκ του γραφικού οικισμού στο Φισκάρδο έχει πλέον μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο “ιδιωτικό” πάρκινγκ, όπου κυριαρχούν τουριστικές βάρκες και οχήματα σχετιζόμενα με θαλάσσιες δραστηριότητες. Αυτό όχι μόνο στερεί ζωτικό χώρο από τους επισκέπτες και τους κατοίκους, αλλά αλλοιώνει και τον χαρακτήρα του δημόσιου χώρου, δημιουργώντας μια εικόνα εγκατάλειψης και ασυδοσίας.
Πράγματι, οι εικόνες αυτές προκαλούν εύλογα ερωτήματα και έντονο προβληματισμό. Όταν ο μοναδικός διαθέσιμος χώρος στάθμευσης στον γραφικό και παγκοσμίως αναγνωρίσιμο οικισμό του Φισκάρδου καταλαμβάνεται ανεξέλεγκτα από τουριστικές βάρκες, δημιουργείται μια χαοτική εικόνα που δεν συνάδει με το κύρος του τόπου, ούτε με τη φιλοξενία που οφείλουμε να προσφέρουμε στους επισκέπτες.
Η απουσία οργάνωσης, ελέγχου και ουσιαστικής παρουσίας κάποιου υπευθύνου της κοινότητας εντείνει το πρόβλημα. Αν δεν υπάρξει ξεκάθαρη ρύθμιση χρήσεων, έλεγχος πρόσβασης και εποπτεία, τότε το Φισκάρδο κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα άναρχο θέρετρο, χάνοντας τη μοναδικότητά του.
Ένας τόπος όπως το Φισκάρδο, με τη διεθνή του ακτινοβολία, δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς ξεκάθαρους κανόνες και σεβασμό στη δημόσια χρήση. Η ανάγκη για παρέμβαση από την τοπική αυτοδιοίκηση είναι επιτακτική, προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη και να διασφαλιστεί ότι το πάρκινγκ εξυπηρετεί αυτόν για τον οποίο προορίζεται: το κοινό συμφέρον.
Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο ιδιοκτήτης — αυτό που έχει σημασία είναι να τηρούνται οι κανόνες, η νομιμότητα και η ισονομία. Όταν ένας δημόσιος χώρος, όπως το πάρκινγκ στο Φισκάρδο, καταλαμβάνεται αυθαίρετα, τότε θίγεται το δικαίωμα όλων, όσοι θα έπρεπε να μπορούν να τον χρησιμοποιούν ισότιμα.
Το κοινό συμφέρον πρέπει να υπερισχύει κάθε προσωπικής ή επιχειρηματικής επιδίωξης, ειδικά σε τουριστικές περιοχές υψηλού προφίλ, όπου η εικόνα του τόπου αντικατοπτρίζει και τον σεβασμό στους κανόνες. Είναι καθήκον της τοπικής αυτοδιοίκησης να ελέγχει, να παρεμβαίνει και να αποκαθιστά την ισορροπία, ώστε ο χώρος να ανήκει πραγματικά σε όλους.
Ίσως ήρθε η ώρα για σοβαρή συζήτηση και παρέμβαση, με στόχο την προστασία του δημόσιου χώρου και τη διατήρηση της αισθητικής και λειτουργικής αξίας του Φισκάρδου.
