Καλοκαίρι μου “αγαπημένο”.Γράφει η Νικολέτα Αλεξανδράτου

Καλοκαίρι. Μια εποχή που στο άκουσμά της μας έρχονται στο μυαλό διακοπές, μπάνια,
ξενοιασιά, ξενύχτια, άδεια. Όχι όμως για όλους. Σε πολλούς το άκουσμα της λέξης
καλοκαίρι συμπεριλαμβάνει έννοιες όπως σεζόν, δουλειά, καύσωνας, κούραση και
άλλες παρόμοιας σημασίας.
Η ραγδαία αύξηση του τουρισμού τα τελευταία χρόνια προσφέρει πολλές νέες θέσεις
εργασίας και συνάμα μια περίοδο συμπιεσμένου άγχους και κόπωσης -ιδιαιτέρως
αυξημένης μάλιστα- αφού εκτός από την πολύωρη και καθημερινή απασχόληση, οι
εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν και τις υψηλές θερμοκρασίες, που χρόνο με το
χρόνο γίνονται όλο και πιο ακραίες ,δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο τη θέση τους.
Να σημειωθεί,ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ακόμη και η φύση βρίσκεται σε έναν “
λήθαργο”, λόγω των αυξημένων θερμοκρασιών, την ίδια στιγμή που εμείς καλούμαστε
να ανταποκριθούμε στις υψηλές απαιτήσεις της καθημερινότητας.
Με αφορμή λοιπόν τα δεκάδες παράπονα που λαμβάνει ο καθένας καθημερινά στη
δουλειά του και δεδομένων των συνθηκών ας δείξουμε όλοι μεγαλύτερη κατανόηση, ας
έχουμε όλοι παραπάνω ενσυναίσθηση. Πριν παραπονεθούμε ότι άργησαν να μας
σερβίρουν τον καφέ ή το φαγητό ή επειδή μας πήραν λάθος παραγγελία ας μπούμε μια
στιγμή στη θέση του ανθρώπου που κάνει τα μέγιστα, για να μας προσφέρει τις
υπηρεσίες του και να ικανοποιήσει τα αιτήματα μας.
Η ευγένεια, η καλή διάθεση, ένα ευχαριστώ, ένα νεύμα -κινήσεις χωρίς το παραμικρό
κόστος- είναι ενδείξεις κατανόησης, που δείχνουν -τέτοιες μέρες- ότι υπάρχει ακόμη
ένα απόθεμα ανθρωπιάς σε αυτόν τον κόσμο. Ας είμαστε μια πινελιά χρώματος σε
αυτόν τον γκρίζο κόσμο, ας κάνουμε την διαφορά με την καλή μας διάθεση, το χαμόγελό
μας, ας είμαστε άνθρωποι με πάνω από όλα παιδεία, ευγένεια και ηθικές αξίες που δεν προσβάλλουν, ούτε υποτιμούν την δουλειά κανενός.